Ben je er écht voor je kind?

De zin

“Papa, ik vind mijn leven niet leuk omdat mama en jij gescheiden zijn.” Deze zin sprak mijn tienjarige zoon op een avond uit toen hij in bed lag. Ik merkte die avond aan hem dat hij onrustig was. Op de vraag of er iets is gaf hij geen antwoord. Ik ging naast hem liggen en sloeg een arm om hem heen. Hij kroop dichter tegen mij aan, gevolgd door tranen en deze zin.

Geraakt worden

Wat hij zei kwam binnen bij me. Waar ik tot nu het idee had dat hij geen last had van de scheiding, vanwege de manier waarop zijn moeder en ik het hebben aangepakt, werd ik hier bevestigd dat een kind altijd last heeft van een scheiding tussen ouders. Ergens wist ik dit wel, en toch raakte het mij. Het raakte mij ook wat hij zei, en überhaupt om hem in pijn te zien.

Door elkaar geschud

Daar lag ik dan naast hem, emotioneel door elkaar geschud, terwijl hij open en kwetsbaar was. Ik bleef hem vasthouden, hij kroop nog dichter tegen mij aan en huilde. Ik zag wat er bij hem gebeurde en registreerde wat er bij mij intern gebeurde. Ik ademde bewuster naar mijn buik, een techniek die mij helpt om aanwezig te blijven bij een emotionele gebeurtenis als deze. Ik kon mezelf herpakken en daarmee mijn zoon blijven ontvangen in zijn pijn. Niet veel later viel hij vredig in slaap, en pakte ik nog een moment voor mezelf om mijn emoties een plek te geven.

Ander voorbeeld

Een voorbeeld als deze is vrij intens. Als ik eraan terugdenk raakt het me nog steeds. Minder intense situaties maak ik ook mee met mijn vijfjarige dochter wanneer ze het bijvoorbeeld spannend vindt om een dansvoorstelling met publiek te geven. De dikke tranen die ze huilt wanneer ze mee moet met de dansjuf laten mij ook niet koud. Ook in zo’n situatie heb ik mijn emoties onder ogen te zien, die even te parkeren, er te zijn voor mijn dochter, een momentje te pakken om de emoties te verwerken, en dan te genieten van hoe ze straalt op het podium.

Een hele kunst

Elke vader wil er graag voor zijn kind zijn. En ben je er écht wanneer het erom spant? Kan jij er als vader voor jezelf zijn wanneer de situatie jou ook raakt? Trek jij je terug in zo’n geval? Ga je het proberen op te lossen? Word je geïrriteerd? Het is een hele kunst om er écht te zijn in zo’n geval. Ik heb dit moeten leren omdat ik het nooit geleerd heb. Inspirerende voorbeelden hiervan heb ik nooit gezien en überhaupt staat het leren omgaan met emoties, die van jezelf of van de ander, laag op de lijst van competenties in onze maatschappij.

Tips

Wil je er als vader écht zijn voor je kind, dan is het belangrijk dat je er ook bent voor jezelf. Zo niet dan zit jij in de weg om je kind in zijn of haar pijn te kunnen ontvangen op een manier dat hij of zij er weer sterker en lichter uitkomt. Dit kan je leren door:

– (vaker) over jouw gevoelens te praten met bijvoorbeeld andere vaders;
– in de situatie zelf bewust naar je buik toe te ademen en je voeten op de grond te voelen;
–  tegen jezelf te zeggen dat er niks verkeerd is aan jou als vader;
–  jezelf te tijd te geven om dit stap voor stap te oefenen;
–  te leren jouw gevoelens en emoties te scheiden van die van je kind.

Emotionele veiligheid

Nogmaals, het is een hele kunst om er voor je kind te zijn op een manier dat alle gevoelens en emoties er ook mogen zijn. Een kunst die voor zowel je kind als jezelf enorm waardevol is. Één van de behoeftes van een kind is emotionele veiligheid ervaren bij zijn of haar ouders, zodat het vanuit die basis de wereld kan gaan ontdekken met een eigen gevoel van veiligheid. Voor jou als vader geeft dit een boost aan de band met je kind, en je ervaart ook meer rust en stevigheid in jezelf als vader.

Meer inspiratie & updates ontvangen van Vader Visie? Meld je hier aan voor de maandelijkse nieuwsbrief.

Nieuwsbrief

Je zit nergens aan vast. Je kan je altijd met 1 simpele klik afmelden