Huilen
Mijn leven als jonge vader kent naast veel vreugdevolle momenten ook pittige momenten die meer van me vragen. In dit geval gaat het over het huilen bij mij twee maanden jonge dochter. Ze huilt meer dan ik had verwacht. Daar begint het voor mij al mee: verwachtingen loslaten en het doen met wat er nu voorhanden is.
Ontvangen
Op deze momenten van intens huilen houd ik haar vast zoals ik dat het liefste doe: één hand onder haar billen om haar basis te ondersteunen en een arm om haar schouders. Ik zelf met mijn billen stevig op een stoel en mijn voeten op de grond.
Gedachten
Terwijl zij huilt komt er van alles langs bij mij. Er zijn gedachtes over hoe ik dit voor haar op kan lossen. Er komen sussende woorden om haar stil te krijgen. Ik voel irritatie in me opkomen. En er zijn momenten van lichte radeloosheid omdat ik het zo graag goed wil doen voor haar. En ik weet dat ik haar met dit alles geen plezier doe. Dus wat dan?
Vluchtroute
In pittige situaties zoals deze schiet ik snel in mijn hoofd. Heel veilig daar en ik vergeet even de wereld om me heen. Gelukkig voor mijn dochter en mezelf heb ik die vluchtroute snel in de smiezen en kan ik mezelf weer terug halen. Billen op de stoel en voeten op de grond.
Ontspannen
Terwijl alles in mij probeert van het huilen weg te blijven kan ik ook wat anders doen. Ik kan bij haar blijven en haar ontvangen. Haar huilen net als haar lachen vol ontvangen. En daarbij gebeurt het weleens dat ik geraakt wordt. Wat er geraakt wordt is op dat moment niet belangrijk. En ik weet dat het te maken heeft met mix aan gevoelens van machteloosheid en teleurstelling. Door diep adem te halen ontspant de boel en ben ik weer aanwezig.
Opluchting
Daar zit ik dan met mijn dochter. Zij huilt. Ik heb haar vast. Ik blijf bij haar en bij mezelf. Ik weet dat dit het beste is wat ik haar kan geven. En voor ik het weet is het voorbij en hoor ik haar diepe zucht van verlichting. Bij mij komt ook een diepe zucht en we kijken elkaar aan.
Luisteren
Door deze ruimte in mezelf en tussen ons te creëren kan ik ook helderder nagaan wat zij nodig heeft. Ze huilt om een reden. Ze geeft wat aan in haar taal. Soms heeft ze concreet iets nodig zoals melk, en dat heb ik wel sneller door. En soms is huilen een ontladingsklep voor de indrukken van de dag. Wat het ook is dat ze nodig heeft, zodra ik me open voor haar huilen kan ik er helemaal voor haar zijn.
